Vrijdag 30 september De laatste update

Laatste dagen van de reis:

Allereerst wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden voor het erg late updaten van de reislogger. Ik had het even helemaal gehad nadat ik was thuisgekomen en kon niet de moed opbrengen om het laatste stukje te schrijven. Maar natuurlijk moet dat wel gebeuren,anders kan je niet zeggen “mijn reis is tot een goed einde gekomen”. Laat ik eerst beginnen met de laatste twee dagen.

De wekker liep al om kwart over zes af want ik wilde vroeg gaan rijden. Deze dag moest ik ruim 207 km. afleggen, dat was naar de laatste camping “camping Am Knoblauchsberg”. Het liep s’morgen allemaal lekker vlot, wakker worden, wassen en aankleden, intussen liep de  koffie al lekker door en werden de broodjes al warm in het oventje. Jaja, ik heb nog steeds voorgebakken broodjes over, ik kon nog wel twee weken wegblijven zoveel had mijn vrouw mij meegegeven. Maar goed, tijdens het ontbijten kwam toch weer de gedachte naar boven, “als mijn trekker maar wil starten zo vroeg”, want je wil natuurlijk niet dat de halve camping wakker word als je moet doorstarten en hij wil niet aanslaan. Afijn, alles was opgeruimd en ik was klaar voor vertrek. Ik stond naast de trekker met de startpilot in de aanslag  en drukte op de startknop, mijn mond viel open van verbazing, want wat denk je?, hij sloeg direct aan!!!  Een gevoel van grote opluchting kwam over mij heen en dacht, hij brengt me helemaal naar huis. De rit op deze dag verliep goed, geen grote problemen dan alleen de onderdruk in de motor die verontrustend vormen ging aannemen, veel rook uit de carter ontluchting en daarbij natuurlijk toch wel wat olie. Het was een mooie zonnige dag en omstreeks zes uur in de avond kwam ik op de camping aan en ik kon mijn caravan neerzetten waar ik maar wilde en dat in tegenstelling tot de eerste keer dat ik op deze camping kwam. De eigenaresse van de camping vond het verschrikkelijk leuk dat ik weer bij haar op de camping kwam. Over belangstelling had ik  nog steeds niet te klagen, zelfs nu kwamen Hollanders naar me toe en met verbazing luisterde ze naar mijn verhaal over de reis die ik achter de rug had. Ook deze dag was weer tot een goed einde gekomen. Ik dolgelukkig en ging s’avonds met een goed gevoel naar bed. Mijn laatste nachtje voordat ik thuis bij moeder de vrouw was.

Maandag 26 september:

Ik werd om half zeven wakker met zo’n heerlijk gevoel dat ik vandaag lekker thuis zou komen, ik bijna niet kon wachten om te vetrekken. Maar natuurlijk moest ik eerste even wat eten en daarna de trekker in orde maken met olie pijlen en oeps, er moest weer anderhalve liter olie bijgevuld worden. Toch wel om het goed in de gaten te houden onderweg, want ook deze dag moest ik de laatste 187 km.  volbrengen. Goed, na wat doorstarten sloeg de motor aan en kon ik beginnen aan de laatste dag van mijn reis. Sms naar mijn vrouw dat ik om kwart over acht was vertrokken en dat volgens mijn berekeningen omstreeks vijf uur in de middag zou thuis komen, kon ze alvast de koffie klaar zetten. Omstreeks half een in de middag passeerde ik de Hollandse grens bij Schoonenbeek en via sms gaf ik dat door aan mijn vrouw. Later bleek dat mijn vrouw nog antwoord terug had gestuurd, maar dit heb ik niet gelezen, want stom natuurlijk van mijn kant, ik vergeet mijn telefoon weer om te zetten naar Holland. Resultaat, geen berichtjes van mijn vrouw meer en mijn vrouw geen berichtjes van mij, je kan je voorstellen wat dat een bijna paniekstemming gaf bij mijn vrouw. Vragen zoals, waar zou hij zijn, waar blijft hij, maar vooral waar is hij? Toen ik de grens passeerde ben ik op een parkeerplaat even gaan rusten om de motor een beetje te laten afkoelen, hij word nl. wat warmer dan normaal, weer olie gepeild en weer moest ik er een liter bijgooien. Na een klein half uurtje ben ik weer verder gegaan en het laatste stuk van zo’n 90 km. naar huis verliep goed, op het bekende roken na. Vlak voor mijn woonplaats Kornhorn ben ik gestopt om mij om te kleden voor de aankomst. Ik had mijzelf beloofd dat ik met een echte lederhose met bretels, kousen en als laatste mijn hoed die ik in Oostenrijk had gekocht binnen te rijden in mijn dorp en mijn straat. Ik zag er niet uit in dat spul en ik had het gevoel dat ik compleet voor l…l zou lopen. (Zie de laatste foto) Maar goed zo wilde ik het zelf en ben met goede moed aan het allerlaatste stukje van mijn reis begonnen. Ik vroeg natuurlijk mijzelf af hoe het zou zijn als ik mijn straat zou in rijden. Nou ik kan je vertellen, dat was met geen pen te beschrijven. De hele straat was versiert met ballonnen en vlaggetjes,  grote uithangborden en spandoeken met de tekst, “Welkom thuis, kampioentje”, de hele buurt was uitgelopen om mij te begroeten en daar stond ook nog mijn vrouw in alle nervositeit alsof zij haar eerste afspraakje had. Wat een thuiskomst en wat een welkom. Ik zette mijn trekker stil, stond op en met gebalde vuist schreeuwde ik “YES, ik ber er”. Mijn vrouw sprong al op mijn trekker nog voordat deze stilstond en mij omhelsde met een ferme en warme zoen. Wat er daarna allemaal gebeurde kan ik je eigenlijk niet meer vertellen. Alles liep in een sneltrein vaart aan mij voorbij, iedereen vroeg dingen aan me en ik kon alleen maar vertellen wat ik allemaal had gezien, meegemaakt en wat voor een ervaring dit allemaal voor mij is geweest. Allemaal teveel om op te noemen. Buren (kenners van motoren) keken ook gelijk naar mijn trekker en zag de olie langs de motor lopen, ze keken toch met ontzag naar mijn trekker want hij heeft me toch gebracht waar ik naartoe wilde nl Oostenrijk, de Grossclockner op en daarna toch weer thuis gebracht, zowaar een formidabele prestatie. Zo zie ik het ook en heb hem na deze ontvangst eindelijk gestald in de garage. Dit was dan de reis waar ik een heel jaar aan gewerkt heb om dit te bereiken. Ik kan je vertellen dat ik voldaan, gelukkig en daarbij een enorme ervaring rijker ben geworden. Natuurlijk heb ik dat niet kunnen bereiken als mijn vrouw mij niet alle steun gegeven zou hebben die ik nodig had, ze heeft uiteindelijk zeer goed voor mij gezorgd en met het verzorgen van alles wat ik onderweg nodig had. Ik hoefde de hele reis niet één keer wat te kopen aan etenswaren of levensmiddelen. Daarom zeg ik elke keer weer, ook zij verdient alle eer. Hierbij zou ik het willen laten en ik hoop dat u allen heeft genoten van mijn reisverslagen van mijn reis naar de Grossclockner. Ik wil u allemaal bedanken voor de respons die u mij gegeven heb. Hopelijk tot de volgende keer.