Zaterdag 10 september

24 september 2011 - Bruck an der Großglocknerstraße, Oostenrijk

Zaterdag 24 september:

Vrijdag 23 september ben ik van de Lech camping naar een camping vlakbij Würzburg gereden waar ik redelijk op tijd aankwam. Het was zelfs mooi weer geworden en kon nog even genieten, niet alleen van een pilsje maar ook nog van het zonnetje. Deze rit verliep eigenlijk zonder problemen, ondanks het feit dat ik het gevoel heb dat het steeds zwaarder wordt voor de Zetor. Maar goed, duimen dat het morgenochtend goed gaat.

Intussen ben ik vandaag op de camping in Bad Zwetsen aangekomen. Om precies 18.00 uur stopte ik de trekker en zette mijn stoeltje neer om te gaan genieten van een lekker koud biertje. Ik had tenslotte vandaag een beste ruk gemaakt, nl van een camping nabij Würzburg naar Bad Zwetsen, afstand 187 Km. Een kleine tien uur over gedaan wat ik op zich zelf vind meevallen gezien ik toch nog wel een paar “bulten” voor mijn kiezen kreeg. Intussen zijn dit gelukkig wat meer heuvels geworden. Over de rit kan ik vertellen dat het de hele dag lekker gelopen heb op een enkel detail na dat ik vanaf een Bundesstrasse, waar ik al zo’n 40 km. op gereden had plotseling een autoweg was geworden. Je wilt niet weten wat voor een gevoel je krijgt als ze langs je heen razen met zo’n 120 km. terwijl jij maar 25 rijd. Ik moest hier natuurlijk zo snel mogelijk vanaf en na 4 km. kon ik eindelijk een afrit nemen. Pffff.. gelukkig is het goed gegaan en geen politie gezien, wat natuurlijk een hoop geld scheelde. Ja plakken ze zomaar ineens een blauw autobord op de wegwijzers. Maar goed dat is goed afgelopen…. Verder de weg naar deze camping was ook weer afgesloten en kreeg ik voor de zoveelste maal een “Umleitung” voor mijn neus. Wat was de laatste 15 km. slecht en smal, niet te geloven. Van de weg kreeg ik zo langzamerhand wandelende nieren op die trekker, zo slecht was het en enorm smal. Maar goed ik ben er weer. Maar nu de Zetor, Ik begin het toch langzamerhand somber in te zien, allereerst vanmorgen met het starten, jullie weten inmiddels dat ik een beetje ether gebruik om hem op gang te krijgen, nou vanmorgen was het geen beetje meer maar een boel beetjes zoveel daar had je een kreupel paard mee op de been gekregen. Het torretje sloeg eindelijk toch wel aan en ik heb hem de hele dag niet meer uitgezet. Ik ben benieuwd wat hij morgenochtend doet, het is nu toch wel spannend elke keer, doet ie het of doet ie het niet. Vanmiddag keek ik eens op zij van de
Zetor en ja wat ik zag verontrust me toch wel, er kwam nl. net zoveel rook uit het carterfilter dan uit de uitlaat, dus de onderdruk in de motor wordt nu toch wel verontrustend hoog. Ik zal proberen om de laatste twee dagen met mijn torretje het vol te houden, dat heb ik mezelf beloofd. Dus mensen duimen maar voor mij en de Zetor, vanaf morgen nog maar één nachtje slapen…..

Morgen zal ik geen update meer kunnen maken, de laatste camping heeft nl. geen internet. Maar ik zal Joke op de hoogte houden wanneer ik in de buurt van het ouderlijk huis kom… Dus tot ziens… tot maandag.

 

3 Reacties

  1. Jaap en Nienke Lukassen:
    24 september 2011
    Hoi Leo,
    vertroetel Torretje vanavond goed en houdt haar warm, dan zal ze morgen misschien wel willen starten.
    We zouden het bijzonder sneu voor je vinden als Joke je op het laatste stukje zou moeten trekken met de Volvo.
    Dus we duimen met je mee, dat Torretje het op haar laatste beentjes volhoudt.
    Ligt er vannacht niet te veel wakker van, zorg goed voor jezelf door een goede nachtrust te genieten en morgen monter op te staan en dan Torretje eerst even te vertroetelen voor je haar start.
    Veel geluk en succes morgen toegewenst.
    Toi, toi, toi.
  2. Fogel:
    24 september 2011
    We duimen met je mee, Leo, en het zou fantastisch zijn wanneer je het helemaal tot een goed eind zou brengen, maar wij vinden dat het hele avontuur niet meer stuk kan, je hebt zo'n geweldige prestatie geleverd, daar mag je nu al trots op zijn! Hé hou je taai, het gaat vast lukken!
  3. Gery & Herman (en woefers):
    25 september 2011
    Zolas we vroeger...ja-ja wel eens zongen:" we zijn er bijna , we zijn er bijna" maar (net) nog niet helemaal. Leo succes met de latste kilometers.

    Gery Tessa en Yfke (de Stabij dames)