Zondag aankomst Bruck an der Großglocknerstraße, Oostenrijk

Hallo allemaal, weer bedankt voor de vele reacties. Het is leuk om dit allemaal te lezen en ik zal inderdaad proberen om wat meer foto’s te uploaden, goed idee Johan, had ik niet eens bij stilgestaan om dit te doen.

Zaterdagmorgen om half zeven ging de wekker af. Een lange rit dwars door München stond vandaag op het programma. Wassen, aankleden, koffie zetten en broodjes warm maken. Ja, elke morgen hetzelfde tafereel, wat ik steeds met veel plezier doe. Het was zo rond de klok van acht uur dat ik de trekker startte en mijn jas aandeed voor vertrek. Uiteraard door het geluid van de trekker kwamen gelijk weer wat mensen uit hun caravan of camper om even snel nog een paar foto’s van mij en natúúrlijk de trekker te maken. Nog even gesproken met de beheerder en toen op weg. Het was goed weer, het zonnetje scheen in mijn gezicht en ik voelde me weer heerlijk. Al vrij snel kwam ik zo’n dertig km voor München in de voorsteden en gelijk werd het hierdoor al drukker op de weg. Ik begon toch wel te merken dat de mensen in de steden meer gehaast waren want ik kreeg toch meer handgebaren dat ik opzij moest of met andere woorden dat ik moest opzouten. Gelukkig trek ik me daar weinig van aan en zwaaide dan ook naar ze waardoor ze nog geïrriteerder werden. Maar goed, het ging vrij vlot richting München en voordat ik er erg in had was ik in de stad zelf. Nou het lijkt wel Amsterdam, zo druk, zoveel stoplichten en ook hier niet te vergeten de vele omleidingen midden in de stad. Ik leek inderdaad wel in Amsterdam te rijden. Sta ik voorgesorteerd om links af te slaan om voorbij de bocht weer naar rechts te gaan, blijk ik zo’n Zuid-Europees figuur in een open sportwagen, je kent die types wel met leren broek en een t-shirt, voor zijn neus ben gaan rijden. Hij rijd me voorbij, luid toeterend en met zijn hoofd nee schuddend. Ik haal alleen mijn schouder op en denk bij mijzelf, fuck off. Wat hem nou bezielde, ik weet het niet, want hij schoot toch niet op met het verkeer, hij kon nl niet verder dan een paar auto’s voor me blijven, dan moest hij toch weer stoppen voor het stoplicht. We moesten bij een volgende omleiding rechtsaf en om de hoek ging hij inparkeren, auto’s moesten wachten op hem en waarschijnlijk werd hij daardoor een beetje nerveus. Toen hij eindelijk stond ingeparkeerd en het verkeer weer ging rijden, toeterde ik toen ik langs hem kwam en schudde mijn hoofd heen en weer, ik heb nog nooit iemand zo kwaad zien worden. Hij stond me daar een partij te schelden, ik reed natuurlijk door maar moest verschrikkelijk lachen om zo’n belachelijk figuur. Maar goed dat hadden we ook weer gehad. Op hetzelfde moment realiseerde ik me dat ik eigenlijk helemaal niet in München mag komen met de trekker, althans in de binnenstad. Tegenwoordig moet je nl. een milieustikker hebben als je überhaupt  in een stad wil binnenrijden. Shit, als ze me maar niet aanhouden, een bekeuring heb je gelijk te pakken. Het toeval wil gelijk, dat ik een parkeerwacht de auto’s zag controleren en deze keek op toen ik kwam aanrijden. Ze keek naar me met verbazing en ik zwaaide glimlachend naar haar en gelukkig ze zwaaide lachend terug. Het doet toch wat zo’n glimlach, nietwaar?  Maar goed, uiteindelijk kwam ik ook de stad weer uit dankzij mijn vriend Tom en we kwamen weer in het open veld met toch wel een gevoel van opluchting dat dit ook weer achter de rug was. De verdere rit verliep lekker vlot en rond de klok van drie uur kwam ik op de Tenda-camping aan. Wat een verschil met twee jaar geleden, zakelijk, stukken duurder en absoluut niet leuk. Ik werd ergens achteraan op de camping gedumpt, net als vele andere een nacht blijvers. Twintig euro moest ik betalen voor één overnachting terwijl alles zo oud was, de douches, de wasruimten in het algemeen, het was zelfs zo erg dat ik stond te douchen, kwam het douchewater van een ander persoon in mijn douche lopen, met schuim en al. Nou ik was natuurlijk zeer snel klaar. Nee, op de terugweg zal ik kijken of ik niet een andere camping in de omgeving kan vinden. Was echt niet leuk. Als enigste service deed de receptioniste de poort open toen ik aan kwam rijden om te vertrekken.

Intussen was het natuurlijk zondag geworden en dat betekende dat ik mijn laatste traject voor de boeg had nl. Oostenrijk. Yes!!!

De bergen zag ik al voor me en de contouren staken mooi af tegen het zonlicht van die dag. Goed weer en een mooie omgeving waar ik doorheen reed, wat wil je nog meer. De rit is 118 km en door de bergen zal dat wel wat tijd gaan kosten. Af en toe stopte ik even om wat foto’s te maken en een stukje te filmen. Dat laatste schiet er nog wel eens bij in. De zetor bleef voortreffelijk lopen en wanneer het flink moest trekken kwam er dikke rookpluimen uit de uitlaat. Dat was perfect om te zien en zelfs de mensen moesten glimlachen wanneer ik op deze manier voorbij rij, ondanks dat de Oostenrijkers zeer milieu bewust zijn. De rit ging door de bergen richting St. Johan in Tirol naar Zell am See, bijna mijn einddoel. Het was in St Johan in Tirol dat ik twee jaar terug problemen met mijn trekker kreeg. Na een zéér koude nacht toen wilde hij niet meer starten. Nu ik hier voorbij reed moest ik daar toch weer aan terug denken. Het laatste stuk door Oostenrijk richting Bruck am Großglockner ging zeer snel, ik genoot van elke kilometer. Uiteindelijk kwam ik dan bij de camping aan waar ik de rest van de week zal verblijven, degene die mijn vorig verhaal hebben gelezen weet dat dit de camping is met het bijzonder mooie was- en douche gebouwen in romeinse stijl. De eigenaar herkende mij weer, misschien wel door de trekker en hij begroette mij op een bijzonder leuke en enthousiaste manier. Ik kreeg een plaats toegewezen, caravan neer gezet en op poten geplaatst, trekker afgekoppeld en wat ik altijd doe gelijk een pilsje en uitblazen. Helaas kon ik op deze plek geen internet ontvangen of heel moeilijk. Nou dat was niet bepaalt mijn idee, géén internet, dus ik weer naar de receptie met het verzoek of ik toch niet ergens anders kon staan ivm het ontvangst van het internet. Gelukkig was dat geen bezwaar en ik kreeg zowaar een plek tegenover dat hele mooie wasgelegenheid. Ik blij, gelijk weer de caravan achter de trekker geplaatst en ben ik verhuisd naar de nieuwe plek. Alles weer goed, ook het internet. De reis was tot een goed einde gekomen, tot zover natuurlijk want we zijn eigenlijk nog maar op de helft. Maar tot zover kan het niet meer stuk. Ik heb gelukkig nog bijna een week hier op de camping voordat het grote spektakel gaat beginnen. Ik moet wel vertellen dat op dit moment dat ik dit verhaal schrijf het weer behoorlijk is omgedraaid, kouder, heel erg hard regenen afgelopen nacht en vandaag zwaar bewolkt met regen. Ik hoop dat de komende week het zal bijtrekken anders is het natuurlijk niet zo spectaculair om naar boven te rijden. Door de bewolking zal je dan weinig of niets zien en dat zou ik op zichzelf jammer zijn. Maar zover is het nog niet en we moeten de komende week toch nog wel het een en ander doen. Onder andere de caravan schoonmaken, hoort er ook bij, de trekker laten keuren om je startbewijs te krijgen, kost ook weer vijftien euro, dan vrijdags je startnummer halen met eventueel de vele presentjes wat je erbij krijgt. Maar dat is allemaal de komende week, eerst een paar dagen even bijkomen van de rit en leuke dingen gaan doen. Ik heb beloofd dat ik de ritstatistieken zou vertellen, nou dat wil ik morgen gaan doen, het is op dit moment van schrijven al weer laat geworden. Kan ik misschien ook gelijk vertellen wat ik de komende week eventueel ga doen, ligt natuurlijk ook aan het weer.

Tot de volgende update.

PS. Ik zal proberen ook wat foto’s  te laten zien.